W czasie wcześniejszej klubowej dyskusji poruszyliśmy wątek książek nagradzanych – nie tylko tych wyróżnionych Literackim Noblem czy Bookerem, o których każdorazowo jest głośno.
Idąc tym tropem, zdecydowaliśmy o sięgnięciu po książkę nagrodzoną najważniejszą francuską nagrodą literacką, mianowicie Nagrodą Goncourtów.
W Wikipedii można przeczytać o tym wyróżnieniu, że „ufundował jąw 1896 w swoim testamencie francuski pisarz Edmond de Goncourt. Towarzystwo Literackie jego imienia (Société littéraire des Goncourt) powstało oficjalnie w 1902, a nagroda została wręczona po raz pierwszy 21 grudnia 1903.
Nagroda może być przyznana jednemu autorowi tylko raz w życiu. Jedynym wyjątkiem, który otrzymał ją dwukrotnie, był Romain Gary. Po raz pierwszy w 1956 za powieść Korzenie nieba (Les racines du ciel), a po raz drugi w 1975 za Życie przed sobą (La vie devant soi), którą wydał pod pseudonimem Émile Ajar. Prawdziwą tożsamość autora Gary ujawnił dopiero w książce Życie i śmierć Emile’a Ajara (Vie et mort d’Émile Ajar), wydanej po śmierci”.
Klubowy wybór padł na „Słońce Scortów”, kameralną opowieść, której akcja rozgrywa się na południu Włoch. Skondensowana, ponad stuletnia historia, zawiera mnóstwo wątków rodzinnych, społecznych, etycznych.
Choć książka nie jest obszerna, wszyscy znaleźliśmy w niej tematy skłaniające do refleksji. Z pewnością czytana w różnych momentach życia, pozwala nieco inaczej rozkładać akcenty uwagi. Powtarzały się wśród klubowiczek i klubowiczów opinie o wspaniałym, momentami nawet poetyckim języku opowieści.
Gaudé otrzymał Nagrodę Goncourtów w 2004 roku.
Książkę wydało wydawnictwo W.A.B. w serii Don Kichot i Sancho Pansa.
Informacja o książce ze strony wydawcy.
Snuta przez seniorkę rodu historia pięciu pokoleń Scortów toczy się na południu Włoch, w małym, ubogim miasteczku Montepuccio. Zaczyna się w 1870 roku gwałtem dokonanym przez byłego przestępcę, z którego poczyna się założyciel rodziny. Przez lata familia będzie nosić skazę swego pochodzenia, nawet szukając szczęścia za oceanem, jednak umiłowanie piękna ojczystej ziemi, praca i szacunek dla życia pomogą Scortom na powrót zadomowić się w tej trudnej, spalonej słońcem krainie, zdjąć ciążącą na nich hańbę, przekazać potomnym cząstkę mądrości oraz iskierkę radości i szczęścia. To napisana z wielkim rozmachem opowieść o korzeniach, cierpieniu i miłości.